Ik zie ze regelmatig, patiënten die gefrustreerd zijn: logopedie heeft ze best wat gebracht, maar het stemprobleem is nog onverminderd aanwezig, en o, wat is het toch moeilijk om in de dagelijkse praktijk aan al die ‘dingen’ tegelijk te ‘denken’.
“Waar denkt u dan allemaal aan?”
Volgt een lijstje in de trant van:
- ademsteun c.q. loslaten van de buik
- hoofdhouding c.q. nekpositie
- resonans of articulatie
- kaakval
- …
“Begrijpt u alles wat u moet doen?”
“Heeft iedere instructie een positief effect?”
Als je er van uit gaat dat alles wat een logopedist aan een patient vraagt, gerealiseerd moet worden naast het (normale) contact maken en het (normale) bedenken van de inhoud van de communicatie, dan is het niet vreemd dat ‘aan al die dingen tegelijk denken’ (te) ingewikkeld kan zijn, en misschien ook wel niet realistisch om te verwachten. De logopedist vraagt immers om een technisch spoor ‘aan’ te zetten naast dat contact maken en bedenken van de inhoud van communicatie: multitasken in optima forma.
Dus een voorstel: breng het ‘denken aan’ terug tot 1 gedachte, 1 instructie, en vraag aan de patient die gedachte/instructie via reminders in een hoge frequentie (300x op een dag) gedurende 2 weken in de huistuin&keukenstem of werkstem te oefenen. Vervolgens kun je in een volgende therapiesessie dit evalueren, herijken, en eventueel een 2e instructie op dezelfde manier oefenen. Geleidelijk ontstaat er dan hopelijk meer ‘grip’ voor de patient. En misschien is die eerste instructie wel voor altijd haar/zijn houvast!
P.s.
Onze hond vindt het leuk om te multitasken, maar komt toch ook niet verder dan 1 balletje in de bek, en 1 balletje wegschoppen, en dan weer andersom:
MdK, 17/2/2020.